Στην Τεχεράνη οι γάτες έχουν το δικό τους… «μιαουσείο»

Έχουν ονόματα όπως Σεχραζάντ, Φαρούκ, Σαπούρ ή Σιρίν και είναι τα αστέρια του μουσείου που άνοιξε το 2020 σε ένα διώροφο κτίριο στο κέντρο της Τεχεράνης.

Οι ιδιοκτήτες του το ονομάζουν «μιαουσείο» προβάλλοντας συμβολικά την επιθυμία τους να δημιουργήσουν συνθήκες ανέφελης συνύπαρξης ανάμεσα σε ανθρώπους επισκέπτες και γάτες στις αίθουσες, στην βεράντα του καφέ, όπως εξηγεί ο διευθυντής του Χοσέιν Χάμλεχ Ντάρι.

Στους τοίχους παρουσιάζονται αναπαραγωγές έργων ζωγραφικής, φωτογραφίες, σκίτσα και μία συλλογή γραμματοσήμων από διάφορες χώρες (Ιράν, Κορέα, Γουινέα, Ουκρανία…) που υμνούν την γάτα.

Αλλά όπως φαίνεται, το κοινό έρχεται κυρίως για να χαϊδέψει και να παίξει με τις υιοθετημένες γάτες του μουσείου που εκπροσωπούν μία πλειάδα από γατίσιες ράτσες.

Ανάμεσά τους, πολλές περσικές γάτες, με το μακρύ τρίχωμα και τον ήρεμο χαρακτήρα, που κατάγονται από την Περσία, μία περιοχή που σήμερα βρίσκεται ανάμεσα στο Ιράν και την Τουρκία.

«Οταν οι άνθρωποι έρχονται εδώ και συναντούν τον Φαρούκ, έναν γάτο εκ γενετής τυφλό, αλλά πολύ ευκίνητο, καταλαβαίνουν ότι οι γάτες είναι κι’ αυτές πολίτες αυτής της πόλης και μπορούν να συνυπάρξουν με τον (ανθρώπινο) πληθυσμό», λέει ο Χάμλεχ Ντάρι που θέλει επίσης να αποκαταστήσει την φήμη τους που έχει υποφέρει εξαιτίας του μεγάλου αριθμού των αδέσποτων γατών που κυκλοφορούν στους δρόμους των μεγάλων πόλεων του Ιράν και κυρίως της Τεχεράνης.

Οι γάτες είναι πολύ αγαπητές στο Ιράν εδώ και αιώνες. «Απεικονίζονται σε πλήθος έργων τέχνης, κυρίως στις περσικές μινιατούρες, λέει ο διευθυντής του μουσείου αναφέροντας ως παράδειγμα την διάσημη γάτα του Νασρεντίν Σαχ, που βασίλεψε από 1848 μέχρι το 1896.

Ολοι οι Ιρανοί ξέρουν επίσης το χιουμοριστικό παραμύθι «Η γάτα και το ποντίκι» (Masnavi Mush-O Gorbeh), μία πολιτική σάτιρα γραμμένη από τον ποιητή Ομπέιντ Ζακάνι τον 14ο αιώνα, όπου πρωταγωνιστεί μία παμπόνηρη και όλο αυτοπεποίθηση γάτα.