Χρόνια μετά το πολύκροτο ναυάγιο του Τιτανικού αλλά και λίγες ημέρες μετά τη βύθιση του βαθυσκάφους Τιτάν, «έρχονται» στην επιφάνεια στοιχεία τα οποία απασχολούν ολοένα και περισσότερο τον διεθνή Τύπο.
Το υποβρύχιο Τιτάν, το οποίο βούτηξε με σκοπό να επισκεφθεί τα συντρίμμια του Τιτανικού και «έθαψε» στα κρύα νερά του Ατλαντικού 5 ανθρώπους, δεν έχει φύγει από την ατζέντα του κόσμου.
Πολλά έχουν γραφτεί για τις συνθήκες και τις στιγμές του θανάτου όσων βρίσκονταν μέσα σε αυτό από τις πρώτες κιόλας στιγμές.
Όλος ο κόσμος έστρεψε την προσοχή του στις προσπάθειες έρευνας και διάσωσης και εκατομμύρια άνθρωποι περίμεναν ελπιδοφόρα νέα.
Ωστόσο, υπάρχει μια ιστορία στις σκονισμένες σελίδες της ιστορίας που είναι συγκλονιστική.
Όπως η ιστορία του Μασαμπούμι Χοσόνο, ο οποίος επιθυμούσε να πεθάνει μετά τη διάσωσή του από τον Τιτανικό και ταπεινώθηκε από τον ιαπωνικό λαό προκειμένου να… ζήσει.
Στα «άδυτα» της ζωής ενός μοναδικού Ιάπωνα επιζώντος του ναυαγίου
Ο Μασαμπούμι Χοσόνο, εργαζόταν ως διευθυντής στο τμήμα σιδηροδρόμων του Υπουργείου Μεταφορών της Ιαπωνίας. Λόγω της καλής γνώσης της ρωσικής γλώσσας, στάλθηκε στη Ρωσία για να μελετήσει ένα σιδηροδρομικό σύστημα.
Αφού έμεινε στη Ρωσία για δύο χρόνια πήγε στο Λονδίνο και από εκεί στο Σαουθάμπτον, τη νύχτα της 15ης Απριλίου 1912, μαζί με άλλους άτυχους επιβάτες, επιβιβάστηκε στον Τιτανικό.
Όπως όλοι γνωρίζουν, εκείνο το βράδυ το πλοίο προσέκρουσε σε παγόβουνο και άρχισε να βυθίζεται. Όλοι οι επιβάτες προσπάθησαν πανικόβλητοι να παλέψουν για τη ζωή τους.
Όταν το πλοίο ήταν έτοιμο να βυθιστεί, ο Χοσόνο ειδοποιήθηκε από έναν άτομο του πληρώματος και ανέβηκε γρήγορα στο κατάστρωμα.
« Φωτοβολίδες ρίχνονταν συνεχώς στον αέρα. Τα τρομερά μπλε φώτα και οι θόρυβοι ήταν απλά τρομακτικοί», είπε ο Χοσόνο.
«Τη στιγμή που είπα… τέλος, ήρθε στο μυαλό μου η οικογένεια μου»
«Προσπάθησα να προετοιμάσω τον εαυτό μου για έναν θάνατο χωρίς βιασύνη», είπε ο Χοσόνο, ενώ μόλις ήταν έτοιμος να «παραδοθεί» ήρθε στο μυαλό του η γυναίκα και τα παιδιά του και καθώς η σκέψη ότι δεν θα τα ξαναδεί ποτέ.
Ακριβώς τότε, άκουσε έναν αξιωματικό που φόρτωνε τις σωσίβιες λέμβους να λέει:
«Υπάρχει χώρος για δύο». Ακολουθώντας τον αξιωματικό είχε καταφέρει να επιβιβαστεί σε μια σωσίβια λέμβο.
«Αφού βυθίστηκε το πλοίο, ακούστηκαν τρομερές κραυγές και ουρλιαχτά των ανθρώπων που πνίγονταν. Η βάρκα μας ήταν γεμάτη από παιδιά και γυναίκες που έκλαιγαν με λυγμούς. Δεν ήξερα τι θα συνέβαινε στον εαυτό μου μετά».
Το «τίμημα» της επιβίωσης
Υπήρχαν εκατοντάδες τυχεροί άνθρωποι όπως ο Χοσόνο εκείνη την τρομακτική νύχτα. Ενώ βίωναν τη θλίψη εκείνων που έχασαν τη ζωή τους, οι επιζώντες ήταν ευγνώμονες που μπορούσαν ακόμα να αναπνεύσουν.
Εκτός από τον ίδιο. Γιατί όταν επέστρεψε στη χώρα του, κανείς δεν τον περίμενε με ανοιχτές αγκάλες. Επιπλέον, ταπεινώθηκε επειδή επέζησε.
Ο Χοσόνο διασώθηκε από τη σωσίβια λέμβο με αριθμό 10, αλλά δέχτηκε επίθεση επειδή έζησε στην πατρίδα του όταν τόσοι πολλοί είχαν χάσει τη ζωή τους.
Το υπουργείο τον απέλυσε, οι ιαπωνικές εφημερίδες τον συκοφάντησαν για τη δειλία του, τα σχολικά βιβλία παρουσίαζαν την επιβίωσή του ως επαίσχυντο πρότυπο συμπεριφοράς και ένας καθηγητής τον κατηγόρησε ακόμη και για ανηθικότητα. Όταν επέστρεψε στο Τόκιο, σχεδόν όλοι ήταν εχθρικοί απέναντί του.
Γιατί σύμφωνα με την ιαπωνική κουλτούρα, ο Χοσόνο θα έπρεπε να είχε θαφτεί στα βαθιά νερά του ωκεανού μαζί με τον Τιτανικό.
Ο Χοσόνο υπέμεινε τις επιθέσεις από τους Ιάπωνες φίλους του και προσπάθησε να ζήσει μια απλή ζωή. Η ιστορία του αποτέλεσε ντροπή για την οικογένειά του όλα αυτά τα χρόνια.
Οι επιστολές του Hosono έφτασαν στη δημοσιότητα μετά την ταινία «Τιτανικός», που κυκλοφόρησε το 1997.
Ο ιαπωνικός λαός, από την άλλη πλευρά, κάπως «μαλάκωσε» μετά την εμφάνιση των επιστολών. Ωστόσο, ο Χοσόνο δεν έζησε αυτή τη στιγμή, καθώς πέθανε συντετριμμένος το 1939 σε ηλικία 68 ετών.
Πηγή: History of Yesterday, The Mainichi
Όλες οι Ειδήσεις
