Αυτοί είναι οι Πρόεδροι της Δημοκρατίας: Πώς εκλέχτηκαν – Όλο το παρασκήνιο

​Από τον Μιχαήλ Στασινόπουλο στον Προκόπη Παυλόπουλο- Ποιος ο θεσμικός ρόλος του Προέδρου, οι μεθοδεύσεις που έγιναν για συγκεκριμένους υποψηφίους και οι κομματικές σκοπιμότητες.Συνήθως η ανάδειξη του Προέδρου της Δημοκρατίας (ΠτΔ) σχετιζόταν, με τον ένα ή άλλο τρόπο , μ΄ εκλογικούς υπολογισμούς των κομμάτων εξουσίας. Παλιότερα και πριν την τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος για τον τρόπο εκλογής του, χρησιμοποιούνταν ως όχημα είτε για να συντομευτούν οι βουλευτικές εκλογές, είτε ακόμη να μην προκύψουν πρόωρες κάλπες. Οι «μαγικοί» αριθμοί 200 στις δυο πρώτες ψηφοφορίες, 180 στην τρίτη από την ίδια Βουλή και η απλή πλειοψηφία μετά από νέες εκλογές, ήταν προνομιακό πεδίο για ασκήσεις κομματικής τακτικής και παρασκηνιακές κινήσεις. Σε μισό αιώνα ψηφοφοριών για το ύπατο αξίωμα συμπτύχθηκαν ή προκύψανε όλοι οι πιθανοί και απίθανοι συσχετισμοί. Από τις οριακές πλειοψηφίες – θρίλερ μέχρι ευρύτατες . Αλλά και μετά την αποδέσμευση της εκλογικής διαδικασίες από πρόωρη προσφυγή στις κάλπες και την εκλογή με απλή πλειοψηφία από την ίδια Βουλή (2019) εξακολουθούν να πρυτανεύουν κομματικοί υπολογισμοί. Όπως έγινε το 2020, με τη μη ανανέωση της δεύτερης θητείας του Προκόπη Παυλόπουλου από τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αλλά και την επιλογή τότε της σημερινής ΠτΔ Κατερίνας Σακελλαροπούλου. Προτρέχοντας, εδώ, σε μια δημοσιογραφική πολιτικο-ιστορική συνοπτική παρουσίαση , ας σημειωθεί, ότι ο σημερινός πρωθυπουργός είναι «παγιδευμένος» σε μια κατάσταση , που έχει δημιουργήσει ο ίδιος. Επειδή αυτός ήταν, ο οποίος δεν είχε ψηφίσει το 2015 , όπως το κόμμα του υπέρ Παυλόπουλου. Χωρίς κομματικές συνέπειες. Επομένως, «νομιμοποιείται» και η όποια διαφοροποίηση βουλευτών της σημερινής πλειοψηφίας από την επικείμενη επιλογή του για τη νέα θητεία στην ΠτΔ. Από Στασινόπουλο σε Τσάτσο Ο Μιχαήλ Στασινόπουλος (1974-75), που έφερε τον τίτλο του πρώτου προσωρινού Προέδρου της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας, είχε «ημερομηνία λήξης». Ο αντιχουντικός δικαστικός και λογοτέχνης, είχε αναδειχθεί βουλευτής με το ψηφοδέλτιο Επικρατείας της ΝΔ. Ως διακοσμητικός δεν προτάθηκε, ούτε φυσικά διεκδίκησε δεύτερη θητεία. Εύστοχα ο αρχηγός του Κέντρου Γ. Μαύρος κατά τη συζήτηση για τις προεδρικές αρμοδιότητές τότε καυτηρίασε το γεγονός ότι είχε μόνο τη δυνατότητα «να μεταβεί εις την δοξολογίαν της Μητροπόλεως την 1ην Ιανουαρίου και εις την παρέλασιν της 25ης Μαρτίου…» Πριν από την επιλογή του ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε προτείνει στον Παναγιώτη Κανελλόπουλο ν΄ αναλάβει τον ίδιο ρόλο. Ο πρώην αρχηγός της ΕΡΕ και παραλίγο πρωθυπουργός, πριν προκύψει η λύση Καραμανλή στην ιστορική σύσκεψη της 24ης Ιουλίου 1974, αρχικώς πείστηκε ν΄ αποδεχθεί την πρόταση. Το ξανασκέφτηκε, όμως, γυρίζοντας στο σπίτι του και, τελικά, αρνήθηκε. Ο Μ. Στασινόπουλος εκλέχτηκε το Δεκέμβριο του 1974, με 206 νεοδημοκρατικές ψήφους. Όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης ψήφισαν «όχι», αλλά αρνητική ψήφο έδωσαν και δέκα βουλευτές της ΝΔ στη μυστική ψηφοφορία. Η τελευταία μεταφράστηκε ως εκδήλωση αποδοκιμασίας βασιλοφρόνων νεοδημοκρατών, εξαιτίας της καραμανλικής «ουδετερότητας» στο δημοψήφισμα για το πολιτειακό. Ο Κ. Καραμανλής, όπως αποδεικνύεται από τις μαρτυρίες και τ΄ αρχεία, σκόπευε να τον διαδεχτεί αμέσως μετά την ψήφιση του Συντάγματος του 1975, το οποίο ,άλλωστε, «φωτογράφιζε» το πρόσωπό του. Άλλαξε, όμως, απόφαση, αφού πρώτα ο καταστατικός χάρτης του πολιτεύματος τέθηκε σε ισχύ έτσι, ώστε να μπορεί ο ίδιος να λειτουργήσει είτε ως παντοδύναμος πρωθυπουργός είτε ως πανίσχυρος Πρόεδρος Δημοκρατίας, όταν θα αποφάσιζε σχετικά. Κατόπιν τούτου έπρεπε να βρεθεί ένα πρόσωπο της απολύτου εμπιστοσύνης του. Έπρεπε αφενός να μην ασκεί τις αυξημένες προεδρικές αρμοδιότητες , αφετέρου να ταυτίζεται ταυτόχρονα απολύτως με τον πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του. Αυτό ήταν και το βασικό κριτήριο για την επιλογή του Κωνσταντίνου Τσάτσου, ο οποίος τότε είχε εκλεγεί βουλευτής με το ψηφοδέλτιο Επικρατείας της ΝΔ. Άλλο πρόσωπο, πέραν του στενού και συνεργάτη παντός καιρού Τσάτσου, δεν φαίνεται ν΄ απασχόλησε. Ο καθηγητής και ακαδημαϊκός εκλέχτηκε αποκλειστικά με τις ψήφους της πανίσχυρης κοινοβουλευτικά ΝΔ (210 ΝΑΙ), ενώ η αντιπολίτευση ψήφισε τον Π. Κανελλόπουλο (Ένωση Κέντρου) ή έριξε λευκό (ΠΑΣΟΚ και Αριστερά). Ο ίδιος Ο Κ. Τσάτσος προς το τέλος της θητείας του θα ομολογήσει με μια έκρηξη ειλικρίνειας: «Με είπαν τοποτηρητή, ότι ο ρόλος μου ήταν να ζεστάνω την καρέκλα που προοριζόταν γι΄ αυτόν (τον Καραμανλή). Δέχομαι την κατηγορία…» Η «μεταπήδηση» Καραμανλή Ο Κ. Τσάτσος θ΄ αντικατασταθεί (Απρίλιος 1980) , από τον πραγματικό Πρόεδρο, μέσα από αλλεπάλληλες παρασκηνιακές διαβουλεύσεις, αφού η ΝΔ δεν διέθετε μετά τις εκλογές του 1977 το «μαγικό» αριθμό των 180 βουλευτών, που απαιτούνταν . Εννοείται, πως από τη στιγμή που ο Κ. Καραμανλής αποφάσισε τη «μεταπήδηση» και τη μεθόδευσε, ουδεμία άλλη συζήτηση έγινε περί άλλου προσώπου. Προβληματισμοί διατυπώθηκαν μόνο ως προς το χρόνο επιλογής και τον τρόπο συγκέντρωσης της απαιτούμενης συνταγματικά πλειοψηφίας. Είναι πολύ γνωστή η διαδικασία της εκλογής του, όταν στην πρώτη ψηφοφορία συγκέντρωσε μόλις 179 ψήφους. Στο εξαήμερο, που χώριζε τις δυο πρώτες ψηφοφορίες (23-29 Απριλίου) «οργίασε» το παρασκήνιο, θυμίζοντας προδικτατορικές μέρες «αποστασίας» του 1965. Το αποτέλεσμα ήταν να εξασφαλιστούν 183 ψήφοι στην τρίτη και τελική ψηφοφορία (5 Μαΐου) – σ΄ αυτή ψήφισε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, όπως δεν είχε κάνει τις δυο προηγούμενες. Το αποτέλεσμα έγινε δυνατό, αφού από μεν την ακροδεξιά (Εθνική Παράταξη) τον υπερψήφισαν τρεις, από το Κέντρο δύο και ένας από το νεοπαγή κομματικό σχηματισμό (ΚΟΔΗΣΟ). Πάντως, όπως προκύπτει από την αριθμητική των ψηφοφοριών, ο Κ. Καραμανλής είχε εκ των προτέρων εξασφαλίσει τις 180 και επεδίωκε κάτι παραπάνω. Όπως κι έγινε. Σημειώνεται στα σχετικά χρονικά ότι στον μόνο προς τον οποίο έτεινε το χέρι του, μετά την τελική ψηφοφορία, ήταν ο Αθ. Κανελλόπουλος («αρχιτέκτονας» των κεντρώων ΝΑΙ). Η έκπληξη Σαρτζετάκη Ο «εθνάρχης» ήδη Κ. Καραμανλής δεν έγινε δυνατό να επανεκλεγεί το 1985 για δεύτερη συνεχή θητεία. Παρά το γεγονός ότι θεωρούνταν βέβαιο μέχρι τις παραμονές εκπνοής των σχετικών συνταγματικών προθεσμιών και υπήρχε σχετική συμφωνία – δέσμευση του πρωθυπουργού. Το πολιτικό σκηνικό ανατράπηκε με την εκκωφαντική πρωτοβουλία του πρωθυπουργού Α. Παπανδρέου να προτείνει και να επιβάλλει στην ΠτΔ τον Χρήστο Σατζετάκη (Μάρτιος 1985). Πριν καταλήξει σ΄ αυτό έγιναν βολιδοσκοπήσεις και προτάσεις σε διάφορα άλλα πρόσωπα (ανάμεσά τους και στον Π. Κανελλόπουλο), Ιστορική, όμως, θα μείνει και η ίδια η εκλογή του δικαστικού και αντικαραμανλικού συμβόλου της δεκαετίας του 1960. Όχι μόνο για την «ευφυή κίνηση» Παπανδρέου , όσο για τη διεξαγωγή της ψηφοφορίας και όσα διαδραματίστηκαν κατά τη διαδικασία για την εκλογή του: έγχρωμα ψηφοδέλτια του ΝΑΙ για να διακρίνονται από τα υπόλοιπα λευκά, κλοπή κάλπης από το βουλευτή Ε. Καλογιάννη (ΝΔ), δικαίωμα ψήφου στον προσωρινό Πρόεδρο Δημοκρατίας Ι. Αλευρά, πανδαιμόνιο στην αίθουσα κ.α. Αλλά και την εκτίμηση Καραμανλή , όπως αποτυπώνεται στο «Αρχείο» του: «Οταν το πρωί της 9ης Μαρτίου πληροφορήθηκα τα διατρέξαντα… αισθάνθηκα βαθιά ανησυχία για το μέλλον αυτού του τόπου, όταν διαπίστωσα ότι ημπορούσε ένας πρωθυπουργός να συμπεριφέρεται ως κοινός απατεώνας…» Τελικά, ο Σαρζετάκης θα εκλεγεί με το οριακό αριθμό των 180 ψήφων (ΠΑΣΟΚ, Αριστερά και ανεξάρτητοι), αλλά χωρίς τις προεδρικές υπερεξουσίες του Συντάγματος του 1975. Η αναθεώρηση του 1985-6 , που πάει «πακέτο» με την επιλογή Σαρτζετάκη, θα μετατρέψει την ελληνική κοινοβουλευτική δημοκρατία από Προεδρική σε Προεδρευόμενη. Έτσι, και τυπικά το προεδροκεντρικό σύστημα, που ουδέποτε εφαρμόστηκε στην πράξη από το 1975 μέχρι το 1985 , θα καταστεί -τυπικά και ουσιαστικά – πρωθυπουργικοκεντρικό. Επιστροφή Καραμανλή μετ΄ εμποδίων Τόσο το 1985, όσο και το 1990 η επιλογή προσώπου στο αξίωμα του ΠτΔ οριοθετείται, με τους εκλογικούς στόχους των δυο διεκδικητών της εξουσίας. Η επιλογή και η εκλογή Σαρτζετάκη ήταν βασικός παράγοντας της εκλογικής νίκης του ΠΑΣΟΚ στις βουλευτικές του 1985. Μετά την περιπετειώδη προεδρική εκλογή του 1985 και την αναθεώρηση του Συντάγματος η μυστική ψηφοφορία έχει αντικατασταθεί από τη φανερή ονομαστική. Το κύριο τώρα τόσο για το ΠΑΣΟΚ, όσο και τη ΝΔ είναι η επιδίωξη της αυτοδυναμίας στη Βουλή κι όχι η όποια υποψηφιότητα για την προεδρία. Είναι δεδομένο ότι ο Πρόεδρος θ΄ αναδειχθεί μετά τις εκλογές από το κυβερνητικό σχήμα , που θα διαδεχτεί την «οικουμενική κυβέρνηση» (ΝΔ, ΣΥΝ, ΠΑΣΟΚ) , που έχει σχηματιστεί κάτω από τις ιδόμορφες συνθήκες της εποχής. Η θητεία Σαρτζετάκη λήγει το Μάρτιο του 1990 και οι διαδικασίες για τη νέα εκλογή ξεκίνησαν τον προηγούμενο μήνα. Σε πρώτη φάση ΠΑΣΟΚ και ενιαίος ακόμη Συνασπισμός επιμένουν, μάλλον τυπικά, ελλείψει άλλης ρεαλιστικής προοπτικής, στο πρόσωπό του. Η ΝΔ του Κ. Μητσοτάκη δηλώνει «παρούσα» στις τρεις ψηφοφορίες για να προκαλέσει πρόωρες εκλογές. Από τότε είναι σταθερά προσανατολισμένη στην επανεκλογή Καραμανλή. Πάλι τυπικά , μετά την πρώτη ψηφοφορία στη Βουλή, το ΠΑΣΟΚ προτείνει τον Ι. Αλευρά, ενώ ο ΣΥΝ τάσσεται μέχρι τέλους υπέρ του Σαρτζετάκη, με το βασικό σκεπτικό ότι εκτελούσε άψογα τα καθήκοντά του. Τελικά, η Βουλή, που προήλθε από τις εκλογές του Νοεμβρίου 1989, μετά από τις τρεις άγονες ψηφοφορίες για τον ΠτΔ, διαλύθηκε πρόωρα (Μάρτιος 1990), αφού δεν συγκεντρώθηκαν τα τρία πέμπτα των ψήφων (180 ) για την εκλογή του ΠτΔ. Εκ των πραγμάτων παρατάθηκε η θητεία Σαρτζετάκη , μέχρι ν΄ αναδειχτεί η νέα Βουλή τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς (απαιτείται απλή πλειοψηφία). Αμέσως μετά τη νίκη της ΝΔ , με την οριακή πλειοψηφία των 150 εδρών, ο Κ. Καραμανλής προτείνεται και δέχεται να εκλεγεί για δεύτερη φορά, αναθεωρώντας προγενέστερες θέσεις του. Στο παρασκήνιο κυριαρχεί η απόσπαση της ψήφου του Θ. Κατσίκη, μοναδικού βουλευτή της ΔΗΑΝΑ, αλλά και των δυο «ανεξάρτητων» μουσουλμάνων (Α. Σαδίκ και Α. Φαίκογλου). Ετσι, με «μίζερο τρόπο» (χαρακτηρισμός του ίδιου) και 153 ψήφους θα επανεκλεγεί ο Καραμανλής. Στεφανόπουλος μέσω Σαμαρά Το 1995 δεν υπάρχει «θρίλερ». Πρωταγωνιστεί ο Κ. Στεφανόπουλος ο οποίος έχοντας αποτύχει να εκλεγεί ευρωβουλευτής λίγους μήνες νωρίτερα έχει διαλύσει το κόμμα του (ΔΗΑΝΑ). Η υποψηφιότητά του προσφέρεται πριν απ΄ όλα επειδή παρακάμπτονται οι εκλογές. Αυτές λόγω των δημοσκοπικών ευρημάτων και της κατάστασης του ασθενή Α. Παπανδρέου θέλουν να τις αποφύγουν η ΠΟΛΑΝ του Α. Σαμαρά και το ΠΑΣΟΚ, καθώς προηγείται η ΝΔ του Μ. Εβερτ. Η ανάδειξή του στο ύπατο αξίωμα θα είναι ήρεμη, μετά από πρόταση Σαμαρά. Η υποψηφιότητα είχε προσυμφωνηθεί στο παρασκήνιο μεταξύ Παπανδρέου και Σαμαρά – απλώς ο πρώτος άφησε το προνόμιο της διατύπωσης στο μικρότερο εταίρο της συναίνεσης. Ο Κ. Στεφανόπουλος, δεν θα είναι, όμως, μπροστά στην προεδρική κάλπη υπερκομματικός, αφού η ΝΔ θα προτάξει το δικό της υποψήφιο (Αθ. Τσαλδάρης). Θα εκλεγεί οριακά με 181 ψήφους. Ο Αθ. Τσαλδάρης θα περιοριστεί σε 109, ενώ 10 βουλευτές θα δηλώσουν παρόντες (ΚΚΕ και Μ. Παπακωνσταντίνου). Στα χρονικά έχει καταγραφεί ότι ο αρχηγός της ΝΔ Κ. Μητσοτάκης παρέλειψε να συγχαρεί το νέο Πρόεδρο για την εκλογή του… Το 2000, επί πρωθυπουργίας Κ. Σημίτη, ο ΠτΔ Κ. Στεφανόπουλος έχει ήδη ανακηρυχθεί σε υπερκομματικό πρόσωπο και θα εκλεγεί από την πρώτη ψηφοφορία με 269 ψήφους. Η ΝΔ του Κώστα Καραμανλή θα προβάλλει το συναινετικό προφίλ, με δεδομένη τη δημοφιλία του Προέδρου, αλλά και το γεγονός ότι σε λίγους μήνες θα διεξαγόταν, έτσι κι αλλιώς, βουλευτικές εκλογές. Τη συναινετική εκλογή του χαιρέτισε ο πολιτικός κόσμος της χώρας. Ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης τον χαρακτήρισε σύμβολο και εκφραστή της ενότητας και της συναίνεσης . Ο αρχηγός της ΝΔ, Κώστας Καραμανλής, επεσήμανε ότι η επανεκλογή του συμβολίζει την ανάγκη για σύνθεση και συνεννόηση Ο συναινετικός Παπούλιας Το ρεκόρ Στεφανόπουλου ,πάντως, θα καταρριφθεί πέντε χρόνια αργότερα από τον Κ. Παπούλια (279 ΝΑΙ, και 17 ΠΑΡΩΝ από ΚΚΕ και ΣΥΝ). Η επιλογή στο πλαίσιο της «παράδοσης», που είχε προκύψει από τις δυο θητείες Στεφανόπουλου (Πρόεδρος προερχόμενος από κόμμα πέραν του κυβερνητικού) θα είναι του Κώστα Καραμανλή. Ο νικητής των εκλογών (Ιούνιος 2004) ,με την πρότασή του να είναι υποψήφιος προερχόμενος από το βασικό αντίπαλο κόμμα, κορυφαίο μάλιστα στέλεχος , εκπλήσσει, με τη συναινετική κίνηση. Με αυτή, φυσικά, συντάσσεται, ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου, μη επιθυμώντας , νέα εκλογική αναμέτρηση, όπου δεν προσδοκά κάποια ανατροπή των δυσμενών συσχετισμών για το κόμμα του. Στα τέσσερα χρόνια της «συγκατοίκησής» υπήρξαν , βεβαίως, στιγμές έντασης (όπως, για παράδειγμα, ένας ανασχηματισμός για τον οποίον ο πρόεδρος ενημερώθηκε από τον τότε πρωθυπουργό την τελευταία στιγμή, κάποιες επιφυλάξεις που διατυπώθηκαν για χειρισμούς στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής) αλλά γενικώς η συμβίωση ήταν αρμονική. Τέσσερα χρόνια μετά οι συσχετισμοί έχουν μεταβληθεί και η ΝΔ βρίσκεται στην αντιπολίτευση . Η δεύτερη θητεία Παπούλια από το 2010 (τρικομματική στήριξη του κυβερνητικού ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ του Α. Σαμαρά , και του ΛΑΟΣ του Γ. Καρατζεφέρη ) συγκέντρωσε 266 ΝΑΙ). Η θητεία του εκείνη είχε συμπέσει με την έκρηξη της οικονομικής κρίσης και τη χρεοκοπία , με τα γνωστά γεγονότα στην πορεία της χώρας. Παυλόπουλος αντί για επιλογή από την Αριστερά Αντιπροσωπευτικό δείγμα εργαλειοποίσης της διαδικασίας εκλογής του ΠτΔ ήταν όσα διαδραματίστηκαν το 2014-15. Έχει καταρρεύσει, μετά τον προηγούμενο διπλό εκλογικό σεισμό του 192-13, το μεταπολιτευτικό δικομματικό modus viventi. Η κυβέρνηση Σαμαρά (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) επιχειρεί ,με αδιέξοδους τακτικισμούς σε πρώτη φάση, ν΄ αποφύγει τις κάλπες ενόψει της νέας εκλογής ΠτΔ . Ο ΣΥΡΙΖΑ, αναμένοντας τη νίκη σε αυτές, επιδιώκει την επίσπευση, προαναγγέλλοντας ότι δεν πρόκειται να ψηφίσει τον όποιο υποψήφιό της. Τελικά , αυτός που θα τις επισπεύσει , μπροστά στα γνωστά τραγικά αδιέξοδα με τους εταίρους -δανειστές και την πρωτοφανή κοινωνική κρίση, είναι ο Σαμαράς. Η κυβέρνησή του μεταφέρει νωρίτερα την εκλογή του ΠτΔ και όπως αναμενόταν οι τρεις ψηφοφορίες ήταν άκαρπες. Ο υποψήφιός της Στ. Δήμας δεν συγκέντρωσε τον απαιτούμενο αριθμό των ψήφων (υπολείπονταν κατά 12 από τον απαιτούμενο 180). Έτσι, «δραπέτευσε» ο Σαμαράς από τις ευθύνες για την Ελλάδα της κρίσης και των μνημονίων… Μετά τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές (149 έδρες) και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ (162 συνολικά έδρες) ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας προχώρησε σε μια ρηξικέλευθη επιλογή. Με δεδομένο ότι όποιο πρόσωπο κι αν υποστήριζε θα εκλεγόταν σε τρίτη ψηφοφορία στη Βουλή με απλή πλειοψηφία δεν ακολούθησε αυτό το δρόμο. Δεν επέλεξε πρόσωπο από την Αριστερά, όπως θα ήταν και εύλογο. Προτείνοντας τον Προκόπη Παυλόπουλο, κορυφαίο παραδοσιακό στέλεχος της ΝΔ , πήρε μια ουσιαστικά πολιτική και κοινωνική πρωτοβουλία, αναγκάζοντας τους αντιπάλους του ΣΥΡΙΖΑ να συναινέσουν. Έτσι, ο Παυλόπουλος εκλέχτηκε από την πρώτη ψηφοφορία με 233 ψήφους. Γιατί ο σημερινός πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης αρνήθηκε πεισματικά την επανεκλογή Παυλόπουλου το 2020 δεν το έχουμε μάθει μέχρι σήμερα… Το ελληνικό «παράδοξο» Συμπερασματικά , ας προστεθεί , ότι έχουμε ένα «ελληνικό παράδοξο» , με τις εκλογές για «το ύπατο πολιτειακό αξίωμα.». Η κάθε νέα θητεία απασχολεί ζωηρά και παρατεταμένα τα πολιτικά τεκταινόµενα , αν και δεν έχει σχέση με το ίδιο το πρόσωπό του. Ούτε απασχολεί την κοινωνία . Ούτε τα υπέρ, τα κατά ή τα λευκά στις σχετικές ψηφοφορίες σχετίζονται, μετά την αναθεώρηση του 1986, με την προσωπικότητα του ΠτΔ. Ο ρόλος του είναι προκαθορισμένος, με τις μη ουσιαστικές αρμοδιότητες στη λειτουργία του κοινοβουλευτισμού. Εξαντλείται πρακτικά στη σύμπραξη και συνυπογραφή των κυβερνητικών αποφάσεων. Υπάρχουν μόνο οι συμβολισμοί που συνοδεύουν τον τίτλο. Το πολιτικό προσκήνιο και παρασκήνιο των προτάσεων για τις υποψηφιότητες, μάλλον, εξαντλείται στις σηματοδοτήσεις των σχεδιασμών για το υπόλοιπο της όποιας κυβερνητικής θητείας και τις κομματικές διαθεσιμότητας. Βεβαίως και των τρεχόντων επικοινωνιακών πολιτικών… ***************************************************** ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ ΕΚΛΟΓΗΣ ΠΡΟΕΔΡΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ 1) Μιχαήλ Στασινόπουλος (1974 – 1975). Πρόταση και εκλογή από τη ΝΔ στην πρώτη ψηφοφορία 2) Κωνσταντίνος Τσάτσος (1975 -1980). Πρόταση και εκλογή από ΝΔ στην πρώτη ψηφοφορία 3) Κωνσταντίνος Καραμανλής (1980- 1985, εσπευσμένη παραίτηση). Πρόταση από ΝΔ και εκλογή στην τρίτη ψηφοφορία 4) Ιωάννης Αλευράς (προσωρινός Μάρτιος 1985) 5) Χρήστος Σαρτζετάκης (1985 – 1990 με παράταση θητείας ). Πρόταση ΠΑΣΟΚ και εκλογή στην τρίτη ψηφοφορία 6) Κ. Καραμανλής (1990 – 1995). Πρόταση ΝΔ και εκλογή από νέα Βουλή με απλή πλειοψηφία 7) Κωστής Στεφανόπουλος (δυο συνεχόμενες θητείες 1995 – 2005 ). Πρόταση από ΠΟΛΑΝ και εκλογή στην τρίτη ψηφοφορία κατά την πρώτη θητεία. Πρόταση ΠΑΣΟΚ και εκλογή στην πρώτη ψηφοφορία κατά τη δεύτερη θητεία 8) Κάρολος Παπούλιας (δυο συνεχόμενες θητείες 2005 – 2015). Πρόταση από ΝΔ και εκλογή στην πρώτη ψηφοφορία κατά την πρώτη θητεία. Πρόταση ΠΑΣΟΚ και εκλογή από πρώτη ψηφοφορία κατά τη δεύτερη θητεία 9) Προκόπης Παυλόπουλος ( 2015- 2020) . Πρόταση ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ και εκλογή στην πρώτη ψηφοφορία#ΠΡΟΕΔΡΟΣ_ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ #ΠΡΟΚΟΠΗΣ_ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ