Συγκίνηση στο τελευταίο επεισόδιο της σειράς «Μην αρχίζεις τη μουρμούρα» για φέτος, με τη Βούλα να αφήνει την τελευταία της πνοή και τον Μηνά της να είναι απαρηγόρητος.
Η Ελένη Κοκκίδου πήρε την απόφαση να… σταματήσει τη μουρμούρα ύστερα από 10 χρόνια και οι σεναριογράφοι της σειράς «Μην αρχίζεις τη μουρμούρα» αποφάσισαν ποιο θα είναι το τέλος της «Βούλας».
Μαυροντυμένοι και συγκλονισμένοι, όλοι οι ήρωες της σειράς βρέθηκαν στο πλευρό του Μηνά (Αντώνης Αντωνίου) που απαρηγόρητος κρατούσε στα χέρια του την τέφρα της Βουλίτσας του.
Το πως πέθανε η «Βούλα» το έμαθαν οι τηλεθεατές από ένα flashback.
Η Βούλα και ο Μηνάς είχαν καλέσει για φαγητό έναν συγγενή.
«Στο μυθιστόρημα γράφω τώρα μια σκηνή που τον ακούμε (σ.σ. τον πρωταγωνιστή της σειράς της) να λέει που θα ήθελε να σκορπιστεί η τέφρα του όταν πεθάνει. Μας λέει ότι θα ήθελε να σκορπιστούν οι στάχτες του στο Αιγαίο» λέει η Βούλα, με τον Μηνά να σχολιάζει: «όλα τα είχε το Αιγαίο, οι στάχτες του έλειπαν».
Βούλα: Εγώ θα ήθελα να σκορπιστούν οι στάχτες μου
Μηνάς: Άσε με να μαντέψω! Έξω από μια χαρτοπαικτική λέσχη.
Βούλα: Δεν είμαι χαρτόμουτρο, Μηνά.
Μηνάς: Τώρα. Γιατί παλαιότερα.
Βούλα: Άντε παράτα μας. Στης Γριάς το Πήδημα θα ήθελα!
Μηνάς: Στον καταρράκτη; Κι αν είναι καλοκαίρι και δεν έχει νερό;
Βούλα: Κοντά στο σπίτι του Ελ Γκρέκο στις Ρουβινιές ή στο Παπούρι ή στο περιβόλι του Μιχάλη.
«Αποφάσισε, όμως, μην τρέχουμε με την τεφροδόχο παραμάσχαλα σε 100 μέρη» απάντησε ο Μηνάς για να ξεσπάσει σύσσωμη η παρέα σε γέλια. Ένα κόκκαλο όμως από τα ψαράκια στάθηκε στον λαιμό της Βουλίτσας του με αποτέλεσμα να… πνιγεί επί τόπου και να αφήσει την τελευταία της πνοή.
«Μας δουλεύει ο μπαγλαμάς! Δεν την ξέρω εγώ την Βούλα; Τώρα θα την μάθω; Ναι, καλά. Ναι, σε πιστέψαμε τώρα να. Έλα μωρέ, εντάξει, άμα δεν το είχες κάνει άλλες 150 φορές μπορεί και να το έτρωγα αλλά τώρα έχασες» λέει αρχικά ο Μηνάς.
Μόνο που δευτερόλεπτα μετά συνειδητοποιεί ότι η Βουλίτσα του έχει πεθάνει.
To άρθρο Μην αρχίζεις τη μουρμούρα: Η Βουλίτσα πνίγηκε ενώ γελούσε με αστείο του Μηνά δημοσιεύτηκε στο NewsIT .
