Ακόμη και αν δεχθούμε την «κατάθεση», το Βρετανικό Μουσείο θα έχει κάνει δεκτή προηγουμένως την προοπτική οριστικής επιστροφής κατά πλήρη κυριότητα των Γλυπτών του Παρθενώνα στο Μουσείο της Ακρόπολης;
Περίεργα πράγματα φαίνεται να συμβαίνουν στο υπουργείο Πολιτισμού (ΥΠΠΟ) σε ό,τι αφορά την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα. Και για την ακρίβεια, η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη ξέρει καλά -το έχει δηλώσει σε όλους τους τόνους- ότι αποκλείεται οποιαδήποτε λύση επιστροφής η οποία δεν αναγνωρίζει ρητώς, από την πλευρά του Βρετανικού Μουσείου, ότι τα Γλυπτά ανήκαν και ανήκουν πάντα στην Ελλάδα. Και αυτό γιατί η αφαίρεσή τους από τον Παρθενώνα εκ μέρους του Έλγιν ήταν, κατά κοινή πια ομολογία και παραδοχή, «προϊόν» κλοπής και σύλησης, που ξεπερνούσε τα όρια ακόμη και της πολιτισμικής «τυμβωρυχίας».
Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος για τον οποίο το ΥΠΠΟ και η κυρία Μενδώνη αναγκάσθηκαν -αφού πρώτα την «συζήτησαν»- να απορρίψουν τελικώς την «λύση» Αλιβιζάτου περί «παρακαταθήκης». Διότι, όπως είχαμε γράψει πριν λίγο καιρό, προφανώς μια τέτοια «λύση» καταλήγει να αναγνωρίζει την κυριότητα των Γλυπτών στο Βρετανικό Μουσείο και να «ξεπλένει» έτσι το έγκλημα του Έλγιν.
Τώρα η Λίνα Μενδώνη (που προσωπικά εκτιμούμε) αφήνει να νοηθεί ότι «βρήκε» λύση, μέσω μιας μορφής «κατάθεσης» των Γλυπτών ανάλογης με την κατάθεση χρημάτων σε λογαριασμό που πρόκειται να χρησιμοποιηθεί για κάποιο κοινωνικό σκοπό! Και μάλιστα επικαλείται προς αυτή την κατεύθυνση την συμφωνία μας με το Μουσείο A.Salinas του Παλέρμο για την επιστροφή στην Ελλάδα του «θραύσματος Fagan», την οποία η UNESCO χαιρέτησε ως «καλή πρακτική».
Το νέο αυτό «σχέδιο» για δήθεν αποδεκτή και «ανώδυνη» πολιτισμικώς επιστροφή στην Ελλάδα των Γλυπτών του Παρθενώνα πρέπει πάραυτα να απορριφθεί από την κα Μενδώνη, αν ληφθεί υπόψη ότι:
• Πρώτον, όταν «καταθέτει» κάποιος χρήματα για κοινωφελή σκοπό, η «κατάθεση» αυτή σημαίνει οπωσδήποτε ότι τα χρήματα -άρα το «πράγμα»- αφενός ανήκουν στην κυριότητά του και, αφετέρου, είναι «καθαρά» και όχι προϊόν π.χ. κλοπής και πολύ περισσότερο «ξεπλύματος». Ας θυμηθούμε πόσος έλεγχος γίνεται από τις αρμόδιες κρατικές αρχές κάθε φορά που κρίνονται ανάλογες «αγαθοεργίες» προκειμένου να μην γίνονται μέσο «ξεπλύματος». Άρα μια τέτοια «θολή» ως προς τους όρους της «κατάθεσης», δίχως μάλιστα ξεκάθαρη διευκρίνιση του ζητήματος της κυριότητας της Ελλάδας από την πλευρά του Βρετανικού Μουσείου, για τα Γλυπτά του Παρθενώνα σημαίνει και ότι η Ελλάδα αποδέχεται πως «νομίμως» το Βρετανικό Μουσείο τα κατέχει έως σήμερα. Επομένως δεν είναι «κλεπταποδόχος» του Έλγιν. Προφανώς η «λύση» αυτή είναι εξ ορισμού απορριπτέα. Μπορεί δε να γίνει δεκτή μόνον αν το Βρετανικό Μουσείο δεχθεί ρητώς ότι «καταθέτει» τα Γλυπτά του Παρθενώνα με την πρόθεση της οριστικής επιστροφής τους στην Ελλάδα, την οποία αναγνωρίζει αναδρομικώς ως μόνη νόμιμη κάτοχο των Γλυπτών του Παρθενώνα.
• Δεύτερον, και επιπλέον, σε ό,τι αφορά την «επίκληση» του προηγουμένου του «θραύσματος Fagan», υπενθυμίζουμε στην κα Μενδώνη αυτό το οποίο είχαμε γράψει προ καιρού, αντικρούοντας τα περί «παρακαταθήκης» επιχειρήματα Αλιβιζάτου: Κατ’ αρχάς το θραύσμα αυτό δεν ήταν προϊόν πολιτιστικού βανδαλισμού τύπου «Έλγιν». Πράγμα που σημαίνει και ότι το Μουσείο Α.Salinas του Παλέρμο δεν είχε συμπεριφερθεί, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, ως κοινός «κλεπταποδόχος», όπως συμβαίνει με το Βρετανικό Μουσείο για τα Γλυπτά του Παρθενώνα. Και το πιο σημαντικό: Ακόμη και για το «θραύσμα Fagan» η λύση της «κατάθεσης» έγινε δεκτή ως προσωρινή, μέχρι την οριστική επιστροφή του στην Ελλάδα η οποία και έχει συμφωνηθεί και «δρομολογηθεί», με το Μουσείο A.Salinas του Παλέρμο ν’ αναγνωρίζει επισήμως την εφεξής κυριότητα της Ελλάδας.
Κατόπιν αυτών ρωτάμε: Ακόμη και αν δεχθούμε την προαναφερόμενη «κατάθεση», το Βρετανικό Μουσείο θα έχει κάνει δεκτή προηγουμένως την προοπτική οριστικής επιστροφής κατά πλήρη κυριότητα των Γλυπτών του Παρθενώνα στο Μουσείο της Ακρόπολης; Φυσικά το ερώτημα είναι ρητορικό, αφού το Βρετανικό Μουσείο ουδέποτε συζήτησε σοβαρά -και πολύ περισσότερο ουδέποτε αντιμετώπισε έστω και την πιθανότητα- μιας τέτοιας οριστικής κατά πλήρη κυριότητα επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα.
Κάθε απάντηση της Λίνας Μενδώνη στα ερωτήματά μας δεκτή, και μάλιστα ευπρόσδεκτη. Με την φιλική προτροπή, όπως μας επισημαίνει εκ των κορυφαίων νομικών, να προσέχει τις δήθεν «ασφαλείς» νομικές «συμβουλές» που κάποιοι σπεύδουν να της προτείνουν.
Υ.Γ. Και πάλι τονίζω: Επειδή αποφεύγω συστηματικά την «κλοπή εκκλησιών» διευκρινίζω ότι και το σημείωμα αυτό συντάχθηκε με την ευγενική ουσιαστική συνδρομή του ίδιου, όπως και για το προηγούμενο σημείωμά μου, πολύ γνωστού και έγκριτου αστικολόγου του ΕΚΠΑ.
Ακόμη και αν δεχθούμε την «κατάθεση», το Βρετανικό Μουσείο θα έχει κάνει δεκτή προηγουμένως την προοπτική οριστικής επιστροφής κατά πλήρη κυριότητα των Γλυπτών του Παρθενώνα στο Μουσείο της Ακρόπολης;Περίεργα πράγματα φαίνεται να συμβαίνουν στο υπουργείο Πολιτισμού (ΥΠΠΟ) σε ό,τι αφορά την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα. Και για την ακρίβεια, η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη ξέρει καλά -το έχει δηλώσει σε όλους τους τόνους- ότι αποκλείεται οποιαδήποτε λύση επιστροφής η οποία δεν αναγνωρίζει ρητώς, από την πλευρά του Βρετανικού Μουσείου, ότι τα Γλυπτά ανήκαν και ανήκουν πάντα στην Ελλάδα. Και αυτό γιατί η αφαίρεσή τους από τον Παρθενώνα εκ μέρους του Έλγιν ήταν, κατά κοινή πια ομολογία και παραδοχή, «προϊόν» κλοπής και σύλησης, που ξεπερνούσε τα όρια ακόμη και της πολιτισμικής «τυμβωρυχίας». Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος για τον οποίο το ΥΠΠΟ και η κυρία Μενδώνη αναγκάσθηκαν -αφού πρώτα την «συζήτησαν»- να απορρίψουν τελικώς την «λύση» Αλιβιζάτου περί «παρακαταθήκης». Διότι, όπως είχαμε γράψει πριν λίγο καιρό, προφανώς μια τέτοια «λύση» καταλήγει να αναγνωρίζει την κυριότητα των Γλυπτών στο Βρετανικό Μουσείο και να «ξεπλένει» έτσι το έγκλημα του Έλγιν. Τώρα η Λίνα Μενδώνη (που προσωπικά εκτιμούμε) αφήνει να νοηθεί ότι «βρήκε» λύση, μέσω μιας μορφής «κατάθεσης» των Γλυπτών ανάλογης με την κατάθεση χρημάτων σε λογαριασμό που πρόκειται να χρησιμοποιηθεί για κάποιο κοινωνικό σκοπό! Και μάλιστα επικαλείται προς αυτή την κατεύθυνση την συμφωνία μας με το Μουσείο A.Salinas του Παλέρμο για την επιστροφή στην Ελλάδα του «θραύσματος Fagan», την οποία η UNESCO χαιρέτησε ως «καλή πρακτική». Το νέο αυτό «σχέδιο» για δήθεν αποδεκτή και «ανώδυνη» πολιτισμικώς επιστροφή στην Ελλάδα των Γλυπτών του Παρθενώνα πρέπει πάραυτα να απορριφθεί από την κα Μενδώνη, αν ληφθεί υπόψη ότι: • Πρώτον, όταν «καταθέτει» κάποιος χρήματα για κοινωφελή σκοπό, η «κατάθεση» αυτή σημαίνει οπωσδήποτε ότι τα χρήματα -άρα το «πράγμα»- αφενός ανήκουν στην κυριότητά του και, αφετέρου, είναι «καθαρά» και όχι προϊόν π.χ. κλοπής και πολύ περισσότερο «ξεπλύματος». Ας θυμηθούμε πόσος έλεγχος γίνεται από τις αρμόδιες κρατικές αρχές κάθε φορά που κρίνονται ανάλογες «αγαθοεργίες» προκειμένου να μην γίνονται μέσο «ξεπλύματος». Άρα μια τέτοια «θολή» ως προς τους όρους της «κατάθεσης», δίχως μάλιστα ξεκάθαρη διευκρίνιση του ζητήματος της κυριότητας της Ελλάδας από την πλευρά του Βρετανικού Μουσείου, για τα Γλυπτά του Παρθενώνα σημαίνει και ότι η Ελλάδα αποδέχεται πως «νομίμως» το Βρετανικό Μουσείο τα κατέχει έως σήμερα. Επομένως δεν είναι «κλεπταποδόχος» του Έλγιν. Προφανώς η «λύση» αυτή είναι εξ ορισμού απορριπτέα. Μπορεί δε να γίνει δεκτή μόνον αν το Βρετανικό Μουσείο δεχθεί ρητώς ότι «καταθέτει» τα Γλυπτά του Παρθενώνα με την πρόθεση της οριστικής επιστροφής τους στην Ελλάδα, την οποία αναγνωρίζει αναδρομικώς ως μόνη νόμιμη κάτοχο των Γλυπτών του Παρθενώνα. • Δεύτερον, και επιπλέον, σε ό,τι αφορά την «επίκληση» του προηγουμένου του «θραύσματος Fagan», υπενθυμίζουμε στην κα Μενδώνη αυτό το οποίο είχαμε γράψει προ καιρού, αντικρούοντας τα περί «παρακαταθήκης» επιχειρήματα Αλιβιζάτου: Κατ’ αρχάς το θραύσμα αυτό δεν ήταν προϊόν πολιτιστικού βανδαλισμού τύπου «Έλγιν». Πράγμα που σημαίνει και ότι το Μουσείο Α.Salinas του Παλέρμο δεν είχε συμπεριφερθεί, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, ως κοινός «κλεπταποδόχος», όπως συμβαίνει με το Βρετανικό Μουσείο για τα Γλυπτά του Παρθενώνα. Και το πιο σημαντικό: Ακόμη και για το «θραύσμα Fagan» η λύση της «κατάθεσης» έγινε δεκτή ως προσωρινή, μέχρι την οριστική επιστροφή του στην Ελλάδα η οποία και έχει συμφωνηθεί και «δρομολογηθεί», με το Μουσείο A.Salinas του Παλέρμο ν’ αναγνωρίζει επισήμως την εφεξής κυριότητα της Ελλάδας. Κατόπιν αυτών ρωτάμε: Ακόμη και αν δεχθούμε την προαναφερόμενη «κατάθεση», το Βρετανικό Μουσείο θα έχει κάνει δεκτή προηγουμένως την προοπτική οριστικής επιστροφής κατά πλήρη κυριότητα των Γλυπτών του Παρθενώνα στο Μουσείο της Ακρόπολης; Φυσικά το ερώτημα είναι ρητορικό, αφού το Βρετανικό Μουσείο ουδέποτε συζήτησε σοβαρά -και πολύ περισσότερο ουδέποτε αντιμετώπισε έστω και την πιθανότητα- μιας τέτοιας οριστικής κατά πλήρη κυριότητα επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα. Κάθε απάντηση της Λίνας Μενδώνη στα ερωτήματά μας δεκτή, και μάλιστα ευπρόσδεκτη. Με την φιλική προτροπή, όπως μας επισημαίνει εκ των κορυφαίων νομικών, να προσέχει τις δήθεν «ασφαλείς» νομικές «συμβουλές» που κάποιοι σπεύδουν να της προτείνουν. Υ.Γ. Και πάλι τονίζω: Επειδή αποφεύγω συστηματικά την «κλοπή εκκλησιών» διευκρινίζω ότι και το σημείωμα αυτό συντάχθηκε με την ευγενική ουσιαστική συνδρομή του ίδιου, όπως και για το προηγούμενο σημείωμά μου, πολύ γνωστού και έγκριτου αστικολόγου του ΕΚΠΑ.#ΓΛΥΠΤΑ_ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ #ΚΥΡΙΑΚΟΣ_ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ #ΒΡΕΤΑΝΙΚΟ_ΜΟΥΣΕΙΟ #ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ_ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
